{3} Szczerze i smakowicie

Serdeczności oczekującym i nieoczekującym

Ostatnio tak podczytuję, że jedna chce skończyć pisać w ogóle, a inna, a że komercyjnie na blogach,  a że nie wiadomo czy warto pisać ciągle o tym samym i te same dzieci pokazywać i dom, czy balkon.

Chyba każdy kto ma bloga dłużej niż 3-4 lata ma takie dylematy...

To prawda, że i tu i tam komentarzy mniej może, 

może i mieszkanie to samo -  ale właśnie szafa nowa wjechała, i kwiatek, obraz czy wazonik, to można pokazać, 

a ze dziecku ząb wypadł,

 a  że się schudło lub zgrubło,

 bo przecież w większości  przypadków blog jest miejscem dla nas samych,

 ku pamięci, ale też jest  to miejsce, gdzie widać jak się rozwijamy czy to artystycznie, czy zawodowo czy kulinarnie, 

jak rosną dzieci, koty, brzuszki, kwiatki w ogrodzie,

 można o tym poczytać, ktoś coś zawsze dla siebie uszczknie, 

czy to jakiś mądry cytat, czy pomysł na życie, przepis, czy przestawienie mebla.

 o właśnie jak o przepis chodzi to polecam 

zróbcie - calafoutis z malinami  może być z Tego przepisu, ja następnym razem użyję zamiast mleka  w całości samej śmietanki kremówki, owoce można dać jakie się ma pod ręką.

to takie ciasto zakalcowate, ale właśnie takie ma być ;)

SMAKOWICIE JUŻ BYŁO,
to teraz  SZCZERZE.

Mnie już ze 3 razy nachodziła myśl  złota  o przestaniu, 
pewnie najdzie jeszcze nie raz nie dwa bo w życiu bywa tak, 
że już nie da się ogarnąć, wykrzesać uśmiechu czy chęci na cokolwiek i to wcale nie dlatego ze kłopoty przygniatają, no  bo kto ich nie ma... ma każdy na swoją miarę.

Tylko głowa nieraz za dużo kombinuje i myśli,
 utwierdza nas w naszych niedoskonałościach
/ uh tyle wspanialszych, pisanych cudnym językiem blogów z głęboką treścią/
przekonaniach wytrzaśniętych  nie wiadomo z czego
/eeee, no  ja tak nie potrafię/
wyolbrzymia i kombinuje
/nigdy nie będę miała tylu wejść i  komentarzy/
i tak ciągle zniechęca i ogranicza.

Sama wielokrotnie zastanawiałam się, ile chce i mogę Wam napisać o sobie i mojej rodzinie, żeby nie przesadzić ze szczerością lub nie przesłodzić rzeczywistości.
talenty pisarskie mam nie za szczególne, wiedzę na tematy niektóre zwyczajną jak większość 
 bez wodotrysków tyle że wystarczającą by sobie radzić z różnymi wyzwaniami,
no i przecież już tyle osób o tym co chcę właśnie  napisać - już  napisało ;)
 motywować może i   umiem, ale siebie to najmniej ;)
jak widać nie umiem jeszcze codziennie pisać, bo nawyk nie wyrobiony...
ech... 
i ten czerep zakuty kombinuje jak zawsze.
a post piszę od... piątku 

 No to znowu damy smakowicie,  żeby nie przynudzać
Muffiny cytrynowe z Tego  przepisu, modyfikacją są maliny wetknięte w środek
Maż powiedział, żem napiekła cycków... no ok ;))

To jeszcze na koniec szczerze :)

Bardzo mi się ostatnio pogorszył wzrok, nawet po zmianie soczewek, czytanie książek, czy treści na ekranie komputera  i obrabianie zdjęć, 
oraz wszelkie prace wymagające użycia wzroku robię o wiele wolniej aniżeli kilka lat temu,
a co za tym idzie męczę oczy szybciej wiec ilość czytania i pracy zaczynam ograniczać.
jestem wcześniakiem, 2 miesiące przeleżałam w inkubatorze, dowiedziałam się kiedyś przypadkiem, że moje kłopoty ze wzrokiem są wynikiem naświetlania używanego w inkubatorach w latach 60-tych, wtedy nie zakrywano dzieciom powiek...

 po ostatniej marcowej kontuzji kręgosłupa oszczędzam siły wiec wszystko co robiłam kiedyś szybko teraz robię wolniej 2-3 krotnie wolniej, czyli dłużej...

najwyraźniej wraz z upływem lat - wcześniactwo, wszelakie przebyte choroby / wada serca wrodzona i notoryczne przeziębienia zapalenia płuc i anginy/  i użyte do ich wyleczenia leki 
dają o sobie  obecnie nieładnie znać.

Czyli generalnie zauważyłam swoją  bardzo  niską produktywność co mnie wkurza zwyczajnie,
bo ja jak czegoś nie mogę tak jak sobie zaplanuję, to jestem fest niezadowolona. 
Próbuje to zmienić, pomóc sobie za pomocą aktywności fizycznej i diety odpowiedniej do swojego stanu zdrowia i samopoczucia, suplementów. Tylko o ile widzę małe zmiany na lepsze, to  czekanie na efekty jeszcze lepsze  jest takie irytujące...


Zaległości zdjęciowe prywatne i względem Was  mam takie, że wychodzi na to, że 90% zdjęć czeka na pokazanie, bo kolejną moją niedoskonałością jest to, że robię za dużo zdjęć... 
potem miesiącami je segreguję i obrabiam
 czas na jakieś minimalizmy bo zwariuję i wszyscy oczekujący razem ze mną :)

Mocno was ściskam
dziękuję za to, że jesteście i za to, ze mogę pobyć u Was
zanim którekolwiek z Was przestanie pisać, niech  jednak nie kończy po pierwszej decyzji, każdy blog jest inny i każda z Was wyjątkowa ;)

♥

 

{2} Po zwariowanym dniu ;)

Kochani przeżyłam i zwariowany dzień i kolejne po nim następujące dni i gości i sprawę w sądzie. 

Goście ponoć zadowoleni, a sprawa w sadzie poszła po naszej myśli :) czyli ....

 sprawiedliwość górą !!!

WSZYSTKIM WAM, KTÓRZY CHOĆ NAJMNIEJSZA MYŚLĄ POZYTYWNĄ NAS WSPIERALI, SERDECZNIE DZIĘKUJĘ, BO BARDZO SIĘ  PRZYDAŁO ;)

Coś jest w tym powiedzeniu, że jak Pan Bóg drzwi zamyka to okno otwiera...

więc otworzył, tylko trzeba było poczekać ;)

Teraz -  jak to mój dobry znajomy powiedział, energię można przenieść z walki  na budowanie.

Właśnie założyliśmy działalność gospodarczą, mamy swoją firmę, 

udało się dostać dotację i kupić sprzęt potrzebny do pracy, teraz tylko  jak mamy zabawki pora poszukać piaskownicy do zabawy ;)))  i nawet znaleźliśmy  już na tą chwilę. 

Trochę czasu upłynęło zanim odsapnęłam po tych intensywnych emocjonalnie dniach, innych aniżeli nasze codzienne 

 jeszcze mam to w sobie  - "nie chce mi się" 

ale staramy się powrócić powoli do naszego trybu i codziennych rytuałów, które

stały się  w pewnym sensie pozytywnym nawykiem i po prostu "robią nam dzień"

czyli wszystko idzie swoim trybem i dobrze się z tym czujemy, daje nam to dobrą  energię do pracy.

Ja chwytam ulotne światło i chwile naszej codzienności, pomiędzy dniami pracowymi, i małymi krokami uczę się jak to wszystko ogarnąć i zacząć regularnie umieszczać swoje zapisane i sfotografowane chwile w albumie Project Life, dodatków i koszulek  mam mało ale wielkie chęci, może coś wreszcie  z tego wyniknie.:)

W tej samej formie będę robiła kronikę rodzinną, miała być tradycyjna ,ale uznałam, że ten nowy rodzaj dokumentowania wspomnień jednak bardziej mnie pociąga aniżeli wybrany wcześniej.

Powstał mój pierwszy LO, na tytułową stronę, trochę chaotyczny, naćkany i słodkopierdzący, ale  mnie się  podoba i taki zostanie, całość w zależności od zdjęć i pór roku będzie w kolorystyce pastelowej bądź dedykowany  porom roku i sytuacjom na zdjęciach. 

Sporym osiągnięciem jest już to, że nauczyłam się spisywać bieżące chwile, bo równolegle będzie prowadzony PL z tego roku, są to niewielkie notatki, które potem przepisuję na komputerze i drukuję w odpowiednim formacie, powinno się wedle sztuki PL pisać ręcznie, ale  mój charakter pisma jest dość niestabilny i niestety nie zaspokaja moich oczekiwań estetycznych ;))
Nie wiem ile lat zajmie mi praca nad sama kroniką, bo zdjęć sporo i lat także, ale myślę, że warto podjąć ten trud, bo sama zabawa papierkami, kartami i dodatkami to wielka przyjemność, a ćwiczenie czyni mistrza, więc nie zrażając się podejmuję  się wyzwania, przy małej ilości zabawek i równie małej  wiedzy na ten temat. 

Ściskam Was mocno, postaram się odpowiedzieć na Wasze komentarze jak najszybciej ;)

♥

{ 1}Zwariowany dzień

Macie takie? , że nie wiadomo w co włożyć ręce i głowę ??

W domu studio fotograficzne, bo córka postanowiła gotować i fotografować jednocześnie... 

--

za 2 dni mam gości, a chałupa zamiast wyglądać coraz lepiej wygląda coraz gorzej, bo kuchnia zawalona potrawami, obierkami, uwalana sosami i okruchami, a w pokoju każdy mebel gdzie indziej

 --

 a żeby goście mieli gdzie spać to muszę po pierwsze udostępnić swoją sypialnię, a tam bajzel bo ja jak nie szyje to wycinam, wiec wiecie co się dzieje w takim miejscu...  biureczko rozmaitości...

i muszę sobie  znaleźć lokum gdzie będziemy spać, padło na poddasze a tam pekin taki, że głowa mała... 100 lat nie sprzątane...

--

Co 5 minut jak nie mesendżery to smsy, telefony,  właśnie dzisiaj nie wczoraj, nie przedwczoraj , tylko dzisiaj,

--

a to siostra po kota przyjechała, posiedziała, to trzeba było coś na obiad ugotwać no to pojedli,

kota zabrali i pojechali / potem te 100 mesendżów o kocie jeszcze dodatkowo z kotem w roli głównej :)) 

--

 a to córka wpadła po odkurzacz bo mieszkanie się remontuje i potrzebny duży, do gruzu

a to facet przyjechał z obiektywem do sprzedania to trzeba jechać do Waszawki  i  go odebrać, ale  facet  się spóźnia więc kolejna godzina w plecy...

a to się wywaliło coś w internecie  na stronie ceidg do zakładania działalności gospodarczej i nie można założyć, to  trzeba do urzędu a tam też nie mogą sobie poradzić...

a to z konta  kasa zniknęła, no to my za telefon i do banku dzwonić, bo ani konto się nie zgadza ani kwota, a nazwisko dobre, ale się wyjaśniło, bo konto firmowe było zakładane i coś się odkliknęło i powstał bajzel...  no ale pół godziny nerwów i klikana poszło...!

a to dzwoni prawnik, bo niedługo mamy rozprawę sądową  / w poniedziałek kurde -trzymajcie kciuki!!/  i też tam trzeba dogadać co i jak

a to kota postanowiła urodzić dzisiaj kocięta - niestety oba urodziły się martwe... bo za wcześnie się urodziły, nie chcielibyście tego oglądać... - co za czasy, że już nawet kotom dzieci się nie udają...

no mówię Wam jakiś obłęd, jak żadnego razu aż  3 kawy wypiłam 

i na dzwonek telefonu zaczęłam  z wieczora nerwowo reagować... 

Także tego,

 poodpowiadam na Wasze komenty  w wolnym czasie o ile go znajdę :)  i jak dam rade to może i naskrobie coś nie coś... 

Musiałam się wygadać bo prawie mnie dzisiaj rozerwało ;)

a to ja i 2/3 naszych córek na działce u mojej Mamy

to papa :)

 

{8) Pod światło

 Wspominałam już nie raz  że lubię robić zdjęcia "pod światło".
Kiedyś - wszelakie podręczniki o fotografii traktujące, głosiły  ... że " nie powinno się" - tak robić zdjęć bo nie "wyjdą".

Czasy się zmieniły, nie ma już filmów czyli  tzw: klisz" , którym daleko było  do czułości obecnych lustrzanek.

 Teraz hulaj dusza, można raz - że dużo, a dwa, że dowolnie pod, przed i w tańcu ;)

Czyli bawić się do uzyskania zadowalającego efektu niekoniecznie zgodnego z przyjętymi  kanonami poprawnej fotografii.

Wywlokłam się  z rana samego na naszą ulubioną łąkę, nie powiem, że trochę za późno o jakieś 20-30 minut, bo wstać mi  się nie chciało  i  trochę  pobawiłam się w łapanie chwil.

 Mogłam się lepiej przyłożyć, ale czasu było mało, bo słońce drapało się w górę jak zwariowane ;) 

Widać też już , że rdzewieją liście i niektóre roślinki czyli powoli kończy się... lato 

do napisania :)  dziękuje za Wasze odwiedziny i komentarze
ściskam mocno♥