Małe przyjemności i garstka myśli nieuczesanych o rodzinie - czyli kijek kolejny :)

Czytam to tu to tam... przemyślenia wasze na tematy różne, i miło i ciepło mi  na sercu się robi, kiedy widzę, że młode /i te starsze też, żeby nie było ;)/ dziewczyny z dziećmi na karku, pracą i mężem, potrafią jeszcze z siebie wykrzesać chęć na lepienie pierogów, ciastek, dzierganie rękawiczek, haftowanie obrazków, struganie mebli i tysiące innych rzeczy, które przecież można gotowe kupić za marne grosiny i nie zdzierać sobie świeżo polakierowanych pazurków i kręgosłupa nie marnować na stanie przy garach, a oczu nie wypatrywać  na wbijanie igły w materiał. 

Pomijam inne czynności jak prasowanie, które ja osobiście traktuję po macoszemu, prasować  wręcz organicznie nie lubię i nie polubię, ależ oczywiście uprasowanie rzeczy to ja bardzo lubię ;))), nie mniej jednak prasuję jak muszę, to jedyna czynność którą mi skutecznie obrzydzono w dzieciństwie, brakiem deski do prasowania i ciężkim jak piorun żelazkiem.

I na nic obecne wynalazki,  deseczka jak marzenie, żelazko z milionem funkcji parowe,  takie i śmakie, prasować nie lubię i już ! Ale prasuje, bo co począć, przecież jak ostatni wygnieciuch łazić nie będę ;))

Ale nie o tym miało być ;)). Będzie nadal o moim  zachwycie nad tymi drobiazgami co to życie rodzinne jednoczą, byt jej umilają własnoręcznie wykonanymi zdobieniami wszelakimi i łaskoczą wybredne podniebienia domowników przygotowanymi  własnoręcznie potrawami.

To ma większe znaczenie aniżeli  by się wydawać mogło, wszak czym skorupka za młodu nasiąknie tym... tu wiadomo jak dalej, no właśnie  jak wspomniałam prasować nie lubię ;))) ale od zawsze wychowywałam się w domu gdzie babcie, ciocie , matka, dziadek / stolarzem był :))/ robiły same, a robiły same bo kiedyś nie było:

a/ możliwości kupić,

b/nie było takiego zwyczaju, by gotowe jedzenie typu pieróg nabywać w sklepie

c/umiano robić różne rzeczy

d/był zwyczaj przekazywania  tychże umiejętności

e/nie było wymówki, że ja nie umiem - nie umiesz to się naucz...

f/do głowy nikomu nie przyszło by siedzieć bezczynnie na kanapie i nic nie robić...

To tak pokrótce,  a do czego zmierzam... a no do tego, że te proste  na pozór tylko czasochłonne czynności, a nawet jak pracochłonne - to żaden to problem,  te czynności jednoczyły ludzi, budowały więzi rodzinne, każdy miał swoje zadania w domu  i czuł się potrzebny, nieodzowny dla innego członka rodziny, który mógł coś wykonać, bo ktoś inny już przygotował pole do dalszego działania. To taka mała szkoła życia, życzliwości dla innych, "czytania w ich myślach", służenia drugiemu człowiekowi - miłość wszak jest takim służeniem ;)  -  jak gdzieś czegoś nie włożysz to i nie wyjmiesz tego stamtąd ;)) - prosta zasada, której trzymam się całe życie - owszem, nie do końca chowam swój egoizm, bo się zwyczajnie nie da - ale to zdrowa dawka, staram się nie przedawkować ;)))

Nie ma co tracić czasu na  oglądaniu w TV cudzego życia, bo nasze własne wtedy gdzieś ucieka i się rozmywa, przestaje nas interesować,  rozłazi się jak stare portki,  czego też nie jesteśmy w stanie uniknąć. Ale wszyscy bierzemy udział w przygotowaniu  domowych posiłków, celebrowanie sobotnio-niedzielnych śniadań, obiadów, nawet jak nieraz  przy robieniu tego śniadania są jakieś zgrzyty, to potem potrafimy się z tego śmiać przy stole, oglądanie wspólnie wybranego  filmu wieczorem, lepieniu ciastek na Święta, granie w monopol do nocy....sprzątanie,   no długo by wymienić, bo lista naszych zajęć domowych spora ;))

Wiem, to są dla niektórych nudy... ale to jest nasze życie, jak sobie je urządzimy, takie je będziemy mieli, kto powiedział, że ono ma być nudne???

Ono może być ciekawe, wesołe, zapracowanie,  owszem nudne niekiedy bo powtarzalne, ale nieskończenie lepsze i wartościowsze od rozchodzenia się każdego w swoją stronę.... nie tego nas nauczyły nasze babcie i matki, więc nie ma co od tego uciekać w imię wszechobecnej mody na nowoczesne rozrywki,  nie mówię o unikaniu ich,  to też jest dla ludzi .

To nie prąd w życiu, spełnianie wszelakich swoich zachcianek,  rozrywek, co rocznych wakacji na Kanarach, nicnierobienia  i góry pieniędzy  - rozbijają stadła rodzinne w proch.

To brak   rodzinnych rytuałów, zwyczajów, kultywowania tradycji,   poczucia obowiązku w stosunku do  innych, przekazywania umiejętności, rozwijanie  swoich zdolności  - czyli prosto mówiąc - uczenie się bycia wespół  - razem, bycia dla siebie, koło siebie.

Ja nie odżegnuję się od kupienia  ciasta w sklepie a nawet pieroga, ale to są tak incydentalne historie, że nie warte uwagi, to jest dla ludzi, ale są rzeczy, które odciągają wielu z nas od rodziny, tak, że nie zauważamy tego momentu kiedy tracimy cel, horyzont, jest takim czymś ogłupiająca telewizja, dudniąca w domu całe dnie, z tego małego / a teraz to już nawet dużego/ ekranu - ołtarza wszelakich pomysłów na życie .

NIE BÓJCIE SIĘ TWORZYĆ WŁASNEGO ŻYCIA !! 
nie musi być doskonale, może być niedoskonałe, ale niech będzie w całości przez nas umeblowane

Pięknie to opisała  Iwonka na swoim blogu -  poczytajcie, aż serce rośnie ;))

pozwolę sobie cytat wstawić z jej posta:

nasze dni to identyczne walizki

wszystkie w tym samym rozmiarze

ale niektórzy ludzie mogą zapakować

w nie dużo więcej niż inni

♥

No a teraz tadammmm, dostałam moją wygraną w candy u Myszki - cudny kubeczek i zawieszkę z lawendą

i kartkę z mnóstwem słów ciepłych ;)), bardzo Ci dziękuję !!

A od Dagmary, dostałam świąteczne wydanie norweskiego Bolig - no nie załapałam się na candy, ale Dagmara była tak miła i mi przysłała,  a  w środku była cudnego smaku herbatka piernikowa, którą wypiłam - owe pisemko przeglądając,  grzejąc  się pod moim nowym pledem i w kubeczku keep calm  tym razem dostanego  od mojej córci , która była niedawno w Londynie . Dziękuję !! Dziękuję !!!

Ta rodzinna "nuda" , te obowiązki, te kłopoty, i te małe  przyjemności umilające codzienność to  smak życia moi mili, nie straćcie go z oczu :)), bardzo bardzo proszę ;))

do miłego

♥