{1} Od czego by tu zacząć ten nowy rok :)

Czas coś skrobnąć  w temacie haftów na ten rok ale  jeszcze decyzja do końca nie podjęta, czasu trochę mam,  do 20 stycznia 2020.

Jest  już wzór zakupiony jeszcze w ub. roku, ale jest tak duży i pracochłonny, że nie wiem czy podołam  go pokonać w tym roku. 

Na dokładkę oddałam w prezencie przyjaciółce jedną z moich wyhaftowanych choinek, zatem muszę ją wyhaftować raz jeszcze.  Także jest tam trochę do zrobienia w tym temacie, do tego jeszcze zawieszki na choinkę, kolejna edycja, metryczka dla Wnusi, metryczka dla  córeczki mojej siostry, dokończenie Sleep Parade  - ech...  byleby zdrowia i życia starczyło :)

Wiem, że teraz modne jest to planowanie,  ale ja tego nie lubię, próbowałam wiele razy, no nie idzie mi z tym i już,  jestem jednak wyznawczynią  modelu robienia maksymalnie  3 rzeczy dziennie, które mnie przybliżają do większych celów,  i musi mi to wystarczyć, planowanie mnie stresuje, zniechęca,  działa opresyjnie wręcz. 

A już zapisywanie tego w specjalnych notesach i ozdabianie tego jakimiś malunkami,  to już kompletna mogiła - zanim bym skończyła  pisać to planowanie  już by mi się odechciało cokolwiek robić :)

Cały ten biznes  o planowaniu i zapisywaniu mnie wyłącznie irytuje, widocznie jestem z jakiejś innej bajki, wolę myśleć co robić -  na bieżąco i  działać, niż myśleć o tym, że będę działać wg. jakiś zapisków  i tracić czas na ich  pisanie. 

 Nie raz owszem, z powodu  sklerozy muszę coś tam naskrobać jakiegoś dnia  kiedy się więcej rzeczy skumuluje że by  nie zapomnieć o ważnych sprawach doczesnych, ale to są takie wiecie, klasyczne bazgroły  w podręcznym notesie i nic więcej, 

że do lekarza się  zapisać, że paczkę odebrać, że kurier przyjedzie, że  ktoś tam prosi o coś.

To swoje  życie przeżyłam w  większości czasu bez telefonu, internetu, tysięcy tzw. niezbędnych  modnych obecnie cudowności i o ile teraz te gadżety typu internet obecnie się przydają ku inspiracji, czy wręcz do pracy,  to jednak wolę poćwiczyć umysł nie zapisywaniem  tego wszystkiego co chcę zrobić.

I wiadomo, plany planami, a rzeczywistość nam pokazuje, że niekiedy te plany... 

także mina naszej Wnusi mówi sama za siebie :)

To póki co  czas zacząć robić  co jest do zrobienia, a  co będzie to będzie, żeby nie wyszło jak z naszym precyzyjnie zaplanowanym remontem, życie to szybko zweryfikowało, i  remont jeszcze nie skończony, a miał być skończony do września, a co mamy? Styczeń :)

Zatem rok ten miło nam się zaczął spokojnymi spotkaniami z rodziną i przyjaciółmi, i myślę, że jednak  najważniejsze rzeczy to jednak duchowe sprawy, by nie  stracić z oczu właściwej  drogi,  praca by mieć co jeść,  a bliskość i czas poświęcony innym to jednak kapitał najcenniejszy, tego czego nie przeżyjemy  z najbliższymi, nic nam ani im -  nie zastąpi.

Serdeczności dla  Was, 

dobrego tego roku

dobrej drogi

 dziękuję, za  to, że wpadacie do mnie

i zostawiacie ślad w postaci komentarzy :)

♥