Słowo na... niedzielę, tak wyszło, mój mały kij w mrowisko, ale myślę, że powinnam

To taka moja reakcja na dyskusję, które rozgorzała na blogu Mili 

a że moje 3 grosze  są dość długie to piszę u siebie.

To post dla katolików i chrześcijan

Halloween to neopogański obyczaj. Wiara w demony jest wiarą prastarą a katolik wie że istnieją diabły. Czyli zło. I katolik się ich boi. Oswajanie ich, przekupywanie ich, bratanie się z nimi jest aktem niewiary w chroniącą nas moc Boga. Jest zdradą. To walka we własnej duszy a Bóg jest w niej starszym silnym bratem. Oddalanie się od niego to tak jak układanie się z gangsterami zamiast współpracy z policją przeciw nim. W końcu gdy uznamy, że policja tak jak i Bóg jest nam już niepotrzebna to jest to ten moment gdy jest już po nas. Wszystko co temu służy jest podkopywaniem wiary która od dwóch tysiącleci cementuje najdoskonalszą z kultur. Naszą katolicką kulturę.

Największym zwycięstwem Szatana na świecie,  jest  przekonanie wielu ludzi, że Piekła i Szatana nie ma. Że istnienie tych bytów jest wyssane z palca, a zabawa w duchy i ich wywoływanie, to taki „prądzik” dla znudzonych codziennością ludzi.  Szatan świetnie sobie radzi z ludźmi, pozwala  im na wybiórcze przestrzeganie Bożych przykazań,  pozwala na niezbyt duże wyrzuty sumienia jeśli popełnimy grzech, a niektóre grzechy zamienia w pokręconym  sposobie myślenia na cnoty.

Tak przygotowywany latami „materiał” łatwo już naciągać na kolejne  pokusy, mamić ich „bezgrzesznością” i powodować, za pomocą zewsząd wylewającej się głupoty – w postaci reklam, filmów i programów , że nasze  myślenie o pewnych dotąd raczej potępianych sytuacjach czy czynach staje się  coraz bardziej „tolerancyjne”. Przecież idziemy z „postępem” dość tego średniowiecznego  ciemnogrodu  i zabobonów – jak to dzisiaj postrzega się w pewnych środowiskach -  tych postępowych -  trwanie w tradycji , wierze i rodzinie.  Na miejsce bolszewicko ośmieszonych aktów  wiary sprzedaje się (słono - kościotrupki, pelerynki, maseczki) prawdziwe zabobony  tyle że importu. Wiadomo co zagraniczne to cool. Jak feng szui, pseudobuddyzm, parahinduizm  i inne badziewko z okultystycznego hipermarketu.

Przywędrowały wiec do nas rozmaite religie, zwyczaje i zabawy, niezwiązane z tradycją katolicką, które katolicy szybko i bez refleksji  włączyli do swojego życia.  Ja przez chwilę też uległam tej  pogańskiej fascynacji,  ale  krótkotrwale, bo raczej jestem z tych nie ulegających modom i narzucanym poglądom  –  spora dawka nieufności i rządza  prawdziwej wiedzy na  te nowe, nieznane  światowe mody spowodowała, że po wgłębieniu się w sens i przekaz uznałam, że robi się mnie koncertowo w konia,  a że nie lubię jak się ze mnie robi głupka, to  w czas umiałam odrzucić to co jest kąkolem.

Bo te wszystkie mody, nowe zwyczaje i wynaturzenia – które każe się nam tolerować i akceptować  to jest zwykłe sianie kąkolu pośród właśnie naszych tradycji, konsekwentnemu przestrzeganiu przykazań – choć to trudne na co dzień i trwaniu w wierze i prawdzie.

Jeśli sobie odpuścimy – to potem to idzie jak fala, tu trochę, tam trochę i  zaczyna się rozmywanie, popuszczanie,  patrzenie przez palce, tylko w imię dobrego samopoczucia – chwilowego i  dobrej zabawy  też chwilowej – no i co najważniejsze, żeby sobie obciachu nie nastrzelać pośród innych – bo przecież jak tu pokazać się od tej niemodnej strony – skoro panuje moda – wychodzi się na mohera,  katola i oszołoma  – a to takie niemodne. Przynajmniej tak wmawiają nam rozmaite moralne kuternogi z telewizora.

Dzieci są podatne, nieodporne. Łatwe do kształtowania jak wosk. Pozorne nieszkodliwe zabawy, mogą mieć wpływ na ich przyszłe życie, a poza tym, jeśli dziecko ma pokazane, że zawsze i wszędzie może robić co modne, bo  inni tak robią,  mieć co modne i w ogóle żyć jak mu zagra w duszy, to nie jest to dobre wychowanie. Ale mniejsza o to. Zaszkodzi nie zaszkodzi. Nie ma tego jak sprawdzić w czasach gdy czterdziestoletni faceci jeżdżą na rowerkach i deseczkach z kółkami  a kobiety zaszywają sobie macierzyństwo by stać się zawsze gotowymi seksmaszynami. To zwiastun porąbanego  świata  gdzie nic nie jest dość dziwne i wypaczone. Tak więc to my, my dorośli dzieci swoje kształtujemy i nasze zwyczaje maja stać się ich zwyczajami. Są granice, które dziecko musi znać, zachowania, które musi poznać i umieć je stosownie do miejsca prezentować, wiedzieć dlaczego pewne zwyczaje są złe a pewne dobre, dlaczego nie można ulegać modzie, dlaczego nie można do upadłego grac w gry komputerowe, gapić się telewizor przez 10 godzin dziennie, itd. itp. – chodzi o GRANICE

Halloween jest też tą granicą – to nie jest zabawa dla katolików, i jeśli Dagmara – może w ostrych słowach zareagowała, może mocno, może przy okazji zagrały inne uczucia – nieważne – to jako katoliczka miała prawo – bo katolik może napominać bliźniego, a jeśli to nie pomaga, musi wziąć drugiego i kolejnego brata i nadal napominać tego który grzeszy, czy źle  czyni nawet jeśli grzech nie jest duży, a czyn bardzo szkodliwy,  .zadaniem wierzących  jest głosić prawdę nawet, jeśli by się to miało wiązać z odrzuceniem przez wielu.

W naszym przekonaniu chcemy dobrze , czynimy dobrze – w tym wypadku dobrze dla naszych dzieci, może watro spojrzeć na to od tej strony -  dwubiegunowość naszego myślenia – dziś katolik cieplejszy  a  jutro chłodniejszy  -   bo może  to utrudnia życie lub robi obciach  – to nie jest dobra rzecz – daje niestabilny nasz obraz w oczach naszych dzieci.

Jest to dość prostym i dość zrozumiałym mechanizmem psychologicznym: człowiek kurczowo trzyma się tego, co potwierdza jako „swoją” wizję świata serwowaną mu do  głowy  przez mainstream  i telewizję  - to dzieje się samo, nawet bez naszego udziału  (dlatego wywaliłam  TV wiele lat temu z głównej przestrzeni domu)  i broni się przed przyjęciem do wiadomości tego, co mu zaburza  to poczucie „bezpieczeństwa „  czyli akceptację otoczenia i  w konsekwencji narażenie na pośmiewisko, jako człowieka niemodnego, nie umiejącego „czerpać garściami z życia” , bez poczucia humoru  etc…

Nie odsadzajcie Dagmary, ona po katolicku napomina,  a dla mnie jest to wielka odwaga,  bo jest młodą osobą, a już z dużą  świadomością zła  jakie tkwi w tej niepoważnej zabawie … to warte zastanowienia , tylko przyjrzyjcie się temu dokładniej,  na  spokojnie, jeśli ktoś  jest nie wierzący, to nie zamierzam na siłę przekonywać do niczego , każdemu wolno, byleby innym nie szkodził, a katolików zachęcam do głębszej refleksji nad tym w co nasze dzieci powinny się bawić i jaki wpływ  to ma na ich osobowość i przyszłe życie, bo nie wszystko się wymydla z pamięci…

 Na koniec  -  dokładnie przeczytałam wszystkie komentarze  u Mili - wiem, że każdy w swoim przekonaniu ma rację -  ale ... za kilka lat ...  kto wie.... wiele się zmieni do tego czasu - może szkoda tego czasu na rozrastanie się kąkolu w naszym życiu... 

pozdrawiam niedzielnie