Wspomnień czar, czyli o bardzo bliskich memu sercu Dziadkach i miejscu w którym spedziłam dzieciństwo

Moim niepisanym postanowieniem, jedynym o którym cicho i sza !! było i jest pisać częściej, 

nie udaje się 

mi to się  na razie, ale próbuję jak widzicie :)), pierwszy post w tym roku a mamy 20 stycznia za pasem.

Kochani, zdjęć będzie sporo i moich wynurzeń też, niektóre przyprawią Was może o uśmiech, a niektóre o ... obrzydzenie... ;))) tak tak, bo nie wszyscy wiecie, ze kiedy byłam mała.. uwielbiałam jeść.... TADAM !!!!  gotowanie świńskie uszy - wszystkich wege et consortes przepraszam , ale kiedyś nie było  mody na wege ;)) kiedyś się jadło co było podane na stole do jedzenia bez wybrzydzania ;), a w moim przypadku ku zdrowotności, bo byłam wiecznym anemikiem, ale wesołym za to jak widać ;)

 Lubicie ciepłe mleko, prosto od krowy, takie z pianką ??? dam sobie łeb urwać, że nie, a to kolejny mój wiejski przysmak z dzieciństwa, a jeszcze lepszy to podgrzane w rondelku i wyczekane, aż się kożuszek urobi, och to była frajda, mam tak do dzisiaj, nadal uwielbiam, choć uszka świnki bym już za chiny ludowe nie zjadła ....  :))), natomiast mój Małżon, tylko te sklepowe mleko lubi i prosto z lodówki, podobno kontrasty mają się ku sobie,  jak widać na naszym przykładzie. 

Te mleko, to zawsze wieczorem dostawałam od Babci, po kąpieli, kiedy stałam w ręczniku na cieplej ławce przy kuchni i "grzałam piżamkę", najpierw była malinowa landrynka na języku, a potem sączyłam mleko i miało ono smak owej landrynki:) A landrynka była nagrodą za... ładnie wypitą fiolkę  gęstego, brunatnego żelaza, które było  O C H Y D N E  ups błąd :) O H Y D N E , a które musiałam na tę swoją anemię wypijać. Może nie uwierzycie, ale do dzisiaj pamiętam jego smak.

Kolejnym moim hitem jedzeniowym był...  chleb z cukrem pokropiony wodą lub chleb ze śmietaną i cukrem. Dzisiaj pewnie by mi tak łatwo z tym przysmakiem nie poszło jak kiedyś;)

Czwarty żelazny punkt programu, to chleb ze smalcem, cebulą i solą - lubię po dziś dzień ;))

 Piąty przysmak, to zimna pieczona kaszanka - też nadal  lubię, ale tylko tą ze wsi

a skórki  jak zawsze dostają koty:)

Szósty ... to  odgrzewany na patelni makaron własnej roboty, mocno przypieczony  posypany cukrem... też nie pogardzę ... ewentualnie odgrzane ziemniaki z obiadu ale już bez cukru ;)))

a ze słodkości
 rabarbar maczany w cukrze

porzeczki utarte z cukrem, poziomki, jagody, 

jabłka - już bez cukru :)moje ulubione słodkie to oczywiście kosztele.

Ktoś sobie pomyśli, jaki to ubogi zestaw dań, ale to  były moje tzw rarytasy, poza normalnym pożywieniem, które we mnie futrowała Babcia, a słodyczy na wsi nie kupowało się,  oprócz landrynek i miętowych pastylek, więc owoce z cukrem  zastępowały je doskonale.

Kogiel mogiel byl też żelaznym punktem programu codziennym,
lubilam go średnio, potem bardziej -  z wiekiem, teraz lubię go dolać niekiedy do kawki
pychota, mówię Wam, spróbujcie ;)

Pamiętam też oranżadę, , tę dostawałam po wyjściu z kościoła w niedzielę i obwarzanki na sznurku. A ciAsto drożdżowe najlepiej smakowało przypieczone na kuchennych fajerkach.

na zdjęciach ja z kurami, na stercie cegieł - najlepsza zabawa to robienie domku z cegieł i ja z Dziadziem i ulubionym psem Burkiem.

Ja z moja Śp.  Babcią Helenką 

  a to Śp. Dziadziuś Czesław :)

a to moja druga  Śp. Babcia Marianna,  no i ja oczywiście, piekna i młoda, a teraz juz tylko... piękna ;))

Spotkania rodzinne wspominam  z rozrzewnieniem, , teraz już jesteśmy wszyscy dorośli,  niektórzy odeszli, ale na szczęście zdjęcia  i przemiłe wspomnienia pozwalają wiele pamiętać.

Tych wspomnień mam całą głowę, są moim skarbem, którym często się dzielę z dziećmi, 

które na ową wieś również lubiły i nadal lubią jeździć, bo też mają co wspominać.

  T U T A J  

dla przypomnienia jedno z nowszych wspomnień z okazji wielkiego rodzinnego zjazdu z 2011 roku ;)

 

A post, taki nietypowy z okazji dnia Babci i Dziadka, bo dzięki nim  w dużej mierze mam takie a nie inne wspomnienia, są one  nadal żywe we mnie, miłe, ciepłe, pełne miłości, nauczyłam się pamiętać to co miłe, bo to naprawdę pomaga w życiu,  niemiłe wspomnienia raczej w nim nie dominują , bo uważam, że są trucizną, która nie pozwala normalnie funkcjonować, nie mam ich wiele a te co mam, schowałam na samo dno studni mojej duszy i  przykryłam tymi miłymi :))

 Sławny wózek -  najbardziej chyba znany i lubiany rodzinny pojazd na wsi, służył  do wożenia koniczyny i kiedyś jeszcze, kiedy mleko woziło się do punktu odbioru  we wsi, służył do wożenia baniek z mlekiem:))

żaden chyba nie był rónie czesto i z upodobaniem używany  przez nasze dzieci :)))

To tyle na dziś, bardzo dziękuję za każdy pozostawiony komentarz, postaram się odpisać na te które jeszcze są nie skomentowane przeze mnie  pod ostatnim postem, witam tez serdecznie  nowych obserwatorów ;))

ŚCISKAM WAS MOCNO!

♥