Dzisiaj jeden piekny wiersz i kolejny film o rodzinie, stracie i przyjacielu.

Wiersz już widziałam już na niektórych blogach,  jest  bardzo piękny i niezwykle pasujący do obecnego czasu,  postanowiłam go Wam pokazać :) A przeczytałam go wczoraj u Brujity :)

 Idę pod niebem adwentowym

Jest zima, śnieg i biały księżyc

O czwartej rano szosą w dół
idziemy depcząc własny cień i
ślady wcześniejszych, cudzych stóp...

Dziwny to spacer: Bóg z człowiekiem
pod rękę jak przyjaciół dwóch -
Mówisz mi: Każde twe życzenie
spełnię, więc czego pragniesz - mów!

A ja - pamiętasz, Przyjacielu -
wpatrzony w gwiazdy, śnieg i świt,
równie rozrzutny jak i Ty hojny,
odpowiedziałem Ci, że - nic.

A dzisiaj głodny i spragniony,
samotny, trwożny, pełen trosk,
idę pod niebem adwentowym
   i wiem, że idziesz mi na wprost.
 
autor: M. J. Kononowicz

Kolejnym filmem, który na długo zapadł  mi w pamięć jest film pt.

 "Things We Lost in the Fire"

 u nas przetłumaczony  jako "Druga szansa"

Dodaj napis

Film opowiada o tragedii jak dotyka rodzinę i bliskich rodziny  - ginie  kochający ojciec,  wspaniały mąż i wielki przyjaciel.

Zrozpaczona Audrey szuka sposobu na poradzenie  sobie z nową sytuacją.

Nie jest to sztampowy film o tym, ze coś się skończyło i zaczynamy od nowa.

Byłoby to zbyt banalne , film pokazuje, ze z pewnymi rzeczami nie można się pogodzić, a na niektóre wcześniej oceniane z innej perspektywy, po tym tak dramatycznym w skutkach wydarzeniu należy spojrzeć inaczej i
dostrzec coś co do tej pory było niedostrzegalne dla serca.

Gdyż oczy widziały coś innego... 

Film jest niezwykle poruszający, dodatkowo aktorzy grają tak doskonale, że potęgują  nasze odczucia

całość smutna, przejmująca, piękna, dająca nadzieję

wspaniała nauka ukazująca nam jak patrzeć sercem 

jak pokonywać swoje uprzedzenia ;)

trailer

Dziękuję pięknie za Wasze  komentarze i  ciesze się, że to moje pisanie jest Wam jakoś przydatne ;)

♥

serdeczności !

ula