{6} Obiecany przepis na chałkę i garstka hafciarskich wspomień :)

Obiecałam dawno,  wiem,  zatem spieszę z przepisem, sprawdzonym, dobrym, wręcz idealnym.

 Odkąd ją robię, a będzie że od jakiegoś 2012?  roku,  raz jeden użyłam chyba  kaprawych drożdży i mi nie wyrosła, wiec pognałam do sklepu, kupiłam i  zamieszałam nowe,  wyrobiłam ciasto jeszcze raz, urosła, ale wyszła dziwna, trochę taki  gęsty pagajec, 

a nie puchata chałeczka.

I co ciekawe

osoba dla której ją upiekłam oświadczyła że ta jest fantastyczna w smaku i idealna ...

hmmm...

byłam zdumiona, także co człowiek to gust i smak, zatem nie  czepiam się :)

 a oto przepis, który dostałam od Marysi

CHAŁKA

550 g mąki pszennej lub orkiszowej

40 g drożdży

125 ml mleka 

2-3 łyżki wody

1 jajo

1 żółtko

szczypta soli

100 g masła

3 łyżki cukru lub miodu - z miodem będzie mniej słodka

1 łyżka oleju lub oliwy / mój patent na przedłużenie trwałości ciasta drożdżowego 

  
Drożdże rozmieszać w mleku / temp max 40 st./ oraz łyżką cukru, jak wyrosną , przelać do misy 

miksera i dodać pozostałe składniki.

Wyrabiać ok. 5 minut.

Pozostawić do wyrośnięcia.

To jest proporcja na 2 chałki mieszczące się w formie typu keksówka.

 Ciasto podzielić na dwie części a każdą z dwóch części na 3. Zrobić 3 równe wałki i zapleść

warkocz, umieścić w blasze wysmarowanej masłem i wysypanej mąką. Pozostawić do wyrośnięcia, 

przed pieczeniem posmarować białkiem i posypać kruszonką.   

Piec w temp 180st do jasno- brązowego koloru lub suchego patyczka.

proste , prawda?

ps. można każdy wałeczek obtoczyć w cynamonie z cukrem  i będzie chałka cynamonowa,

spróbujcie, kozacka jest :)

A wracając do haftów.
Moja pierwsza zawieszka na choinkę się robi, jak skończę i  zeszyję to pokażę.
na razie mam tyle czyli więcej aniżeli połowę.

 Myślałam, że  szybciej mi pójdzie, ale  to moje jasnowidztwo to się w praniu nie sprawdza jak widać :)
I nie mam jeszcze pomysłu, czy go wypchać od środka watą, czy zrobić stożek z tekturki i tak na sztywno go  wzmocnić. Zobaczę co będzie lepiej wyglądało.

Zasadniczo nie przepadam  za ozdobami typu mikołaj, bo są oczywiste, ale z drugiej strony, nieco oczywistości też musi być.
Zaciekawiła mnie forma tej zawieszki i dlatego ja robię, mam w planach jeszcze  podobne formy, ale to  czas pokaże jak będę sobie z tym radziła.

Haftować zaczęłam 20 lat temu. Były to czasy, kiedy już był dostęp do mulin zagranicznych typu DMC,  gorzej natomiast było z wzorami, ale że kolekcjonowałam Burdy, to tam zawsze coś się do haftowania znalazło.
Z czasem zaczęły się pojawiać polskie publikacje, jedną z nich były jakże wtedy popularne segregatory z instrukcjami i wzorami do haftu krzyżykowego,   były też takie podobne  wydawnictwa segregatorowe  do nauki języków,  tworzenia ogrodów i dziesiątki innych.

Na tamte czasy, to był szał. Kto pamięta??
Potem pojawiły się włoskie czasopisma Susanna,  tanie to było, po 9 złotych bodajże,  bo przychodziły do nas owe   miesięczniki  mocno przeterminowane , ale to  było już  dla nas hafciarek pismo z wyższej półki.

Moje pierwsze hafty  z segregatora były  naprawdę mega złe. A co ciekawe, byłam z nich bardzo zadowolona i domagałam się pochwał, jaka ja to jestem zdolna...

 Raz, że haftowałam bez tamborka, co powodowało, że naciągniecie nitki było nierówne, a dwa - każdy krzyżyk robiłam w inną stronę... bo pojęcia nie miałam tak naprawdę o prawidłowym haftowaniu czyli mówiąc hafciarskim żargonem - o stawianiu krzyżyków.

 O matulu!!!  jak ja na to dzisiaj patrzę to ślepnę z rozpaczy.

Z jednej strony mam chęć spalić to na stosie, a z drugiej, gdzieś tam z tyłu pozostał sentyment do tego nieudolnego "dzieła" no bo pierwsze było ;)
Ogarnęłam się dopiero po tym, jak obejrzałam prace mojej ciotecznej siostry Małgosi która już wtedy tak haftowała, że ja dopiero może teraz tak umiem, ale ona to od kołyski zdolna manualnie była skubana. ;)
 Także moja piąta czy szósta praca dopiero wyglądała w miarę przyzwoicie.

 Czy ja Wam to pokażę???
zdecydujcie za mnie,  o ile w ogóle to skądś wynajdę, bo nawet nie wiem jak głęboko schowałam by świat  się tym gorszyć nie musiał ;)

To na koniec  kilka  prac mojej siostry sprzed lat wielu wielu...
kiedy ja jeszcze raczkowałam w haftowaniu :)

cd.  moich hafciarskich wynurzeń nastąpi, w kolejnym odcinku dowiecie się co lubię, a czego nie lubię haftować i nigdy nie wyhaftuje, no chyba  że ktoś sobie bardzo zażyczy :)

Serdeczności ślę weekendowe
pięknie dziękuję za Wasze komentarze i trzymanie kciuków:)