Mały film o wielkim Szczęściu i dlaczego lubimy gotować ;))

Ósmego marca nasza Łucja skończyła   latek  sporo bo 17, cóż mogę powiedzieć jako matka, że by nie zabrzmiało pretensjonalnie, jak zawsze słodko i nieobiektywnie?? , ano nie wiem, bo matki już tak maja, że dla nich ich własne dzieci to najlepsze co im się w życiu przytrafia / bo maż to już osobny temat w kwestii tej najlepszości ;)) bo to najlepszość innego rodzaju/  więc, zawsze będą nieobiektywne, bezgranicznie kochające i wiecznie wpatrzone w ten najdoskonalszy  z darów Bożych :))

Uwiłam więc krótki przegląd owych 17 latek Łucji pod jej aktualnie ulubioną piosenkę

jak ktoś ma ochotę to zapraszam do oglądania ;))

(rozdzielczość zdjęć  coś padła po publikacji... )

I o  gotowaniu słów kilka... 

My lubimy, nie po równo każdy , ale  razem   bardzo lubimy ;))

na zdjęciach moje dwie najstarsze órki z koleżanką , Łucji  nie było, ponieważ to było gotowanie na jej urodzinową kolację  a jubilatka w tym czasie szalała na łyżwach :))

...  gdyż jedni lubią, inni nie  jeszcze inni nieco mniej  a inni więcej, nie ma po równo ani daru, ani chęci ani talentu, ale ! warto w dziecięciu owe chociażby lekkie zamiłowanie do  gotowania  zaszczepić im wcześniej tym lepiej, a jest po temu wiele powodów ;))

Po pierwsze należy wyeliminować strach przed tym, że dziecię skaleczy się nożem

u siebie oczywiście ten strach nie u dziecka, ono jak raz nie ma jeszcze w sobie naszych lęków ;)), jeśli nie daj Boże raz się skaleczy to drugi raz zapamięta, to samo z piekarnikiem wrzątkiem i paroma innymi rzeczami, oczywiście można uniknąć drastycznych historii i przeważnie ich nie ma,bo po to się wkłada do łepetynki od małego ciągłe "uważaj"  więc z reguły zaowocuje w odpowiednim czasie :))

Tak więc jeśli nasza dziecina już umie owym nożem wywijać nad chlebem, to kanapki sobie zrobi a jakże, a może i rodzeństwu :)), u nas nasza dzisiejsza naczelna  kucharka jak była mała , to płaciła siostrze, tej co szczególnie dzisiaj nie przepada za gotowaniem, za robienie kanapek ;))), che che... jak to pozory mylą... 

tak więc nasze dziecko i nam może steranym pracą rodzicom podać kolację i herbatę, nawet jak ma te 4 latka raptem , bo to nie jest wielki  wyczyn, kanapka będzie niedoskonała, herbata lurowata, ale satysfakcja ze zrobienia jedzenia mamie czy tacie nieoceniona ;))

i tak, te moje laski do tej kuchni gonię odkąd dobrze stoją na nogach, i mam tą pewność, że jak zadzwonię i powiem zrób coś do jedzenia, to zrobią jak nie jedna to druga i ja od drzwi nie muszę pędzić do garów za każdym razem:))   i cokolwiek co jest ciepłym posiłkiem będzie gotowe i mam tą pewność, że jak gdzieś pojadę na 3-4 dni to dziecina z głodu nie padnie i sama sobie ugotuje i chałupy z dymem nie puści...

natomiast nasze wspólne gotowanie to jest już osobny temat, to jak po tym wygląda nasza  kuchnia długo by pisać...  ale zawsze - zawsze -  mam ochotę tam wrzucić  granat ... po wszystkim ;)))

 to tak pokrótce i nie na temat, bo miało być o czym innym :)) więc  ciąg dalszy rocznicowego posta może w sobotę, bo jak widzicie nie zawsze udaje mi się pójść zgodnie z planem ;))

Mocno Was ściskam ! 

♥